wandelen met je fotocamera
Vandaag 1 december is het weer een prachtige zonnige herfstdag. Geweldig om een wandeling vanuit huis te maken. Ik pakte mijn camera en dacht; ik ga iedere 100 meter van mijn wandeling een foto maken. Een mooi voornemen maar de gedachte veranderde al snel. Het idee werd; ik maak veel foto´s van de wandeling die ik hier vanuit het huis ga maken om onze gasten te laten zien wat je zo dicht bij het vakantiehuis allemaal kunt zien of om op onze pagina op facebook te zetten. Deze invalshoek laat je op een andere manier kijken en je fotografeert ook wat je in het verleden al vaak hebt vastgelegd.Het licht in Andalusie is toch altijd anders dus de foto´s ook.
De eerste foto vanaf het weggetje bij het huis, langs de boerderijtje van de hermanos waar altijd voor de garage een gordijn hangt, waarom? Het weggetje wordt bijna overwoekerd door grote agaveplanten die door de boertjes dan maar gewoon als een heg worden bijgeknipt. Duqua kijkt al waar waar ik blijf. Ze weet inmiddels al precies dat als ik mijn camera pak dat we gaan wandelen.Dan bij het huis met de blauwe luikjes van Antonio en Asun naar beneden het dal in. Je komt in een schitterend en wild gebiedje met weidse vergezichten en woeste natuur. In het voorjaar bloeien hier heel veel wilde orchideeën en ongelooflijk veel wilde
bloemen. Vandaag kom ik niet verder dan een aantal prachtige grote bloeiende graspollen en wat verkleurde bomen en als ik goed kijk wat rode bessen. Aan het eind van het pad kom je in een olijfgaard met nog veel oude olijfbomen die ook altijd een plaatje waard zijn. Dan komt het moeilijke deel van mijn wandeling. Ik moet een paar honderd meter door de bedding van een droogstaande beek. Wandelen door de beek geeft altijd een hele andere kijk op de natuur om je heen. Je loopt zo nu en dan op gelijke hoogte met de begroeiing waardoor alles er anders uitziet. Het is een pittig stukje lopen. Goed opletten dat je niet valt, overhangende takken ontwijken en het gaat vaak behoorlijk stijl omhoog. Halverwege ben ik buiten adem dus tijd voor rust. Dat brengt je weer op andere ideeën en besluit om met de timer wat foto´s van mijzelf en Duqua te maken in de droge bedding van de beek. Kijken wat het wordt. Dan weer verder.Na een tijdje komt er een bocht met een omgewaaide boom die voor een mooie foto met Duqua zorgt en even later komt het oude landbouwpad in zicht. Gelukkig een redelijk vlak stuk en mooie uitzichten vanaf beneden op de huizen van onze Spaanse buren.Dan het laatste stukje stijl omhoog naar casa con guiño. Behoorlijk moe zit ik even later samen met Sjaklien in de zon op het terras. Was er veel veranderd vraagt ze? Nee zeg ik maar het heeft wel weer een aantal mooie foto´s en veel voldoening opgeleverd.Meer foto´s zijn te zien op www.facebook.com/katuin en mocht je ooit bij ons vakantie komen vieren en van een avontuurlijke wandeling houden dan kan ik je de weg wijzen of we gaan gewoon samen op stap.
Reacties
Een reactie posten