hartje Andalusie

Uiteindelijk ben ik natuurlijk wel weer bij het kapelletje gekomen en een tijdje later bereikte ik de asfaltweg. Sjaklien opnieuw gebeld en nu begreep ze waar ik was. Ze waren onderweg en zouden mij oppikken. Na een kwartiertje zag ik een auto aankomen, het was inmiddels donker. De auto stopte en daar waren mijn redders, Sjaklien en Paqui. Ze hoorden mijn avontuurlijke tocht aan en vonden het maar onverantwoord. Overlegt wat we nu zouden doen en Nuria gebeld zij kent de omgeving. Na veel Spaans overleg bleek er in Algarinejo een zekere Javier te wonen die het gebied kende en over een tractor en een grote 4 wheel drive beschikte. Paqui wist waar hij woonde en in Algarinejo aangekomen vonden we zijn vrouw al snel en even later kwam Javier zelf. Verhaal verteld en de foto´s laten zien waar de auto ongeveer stond. Gelukkig herkende Javier het gebied en aller vriendelijkst bood hij aan om morgen de auto los te trekken.  Ppppppppppppfffffffffff, het zweet droop na het avontuur van mijn

Ik ben altijd al avontuurlijk ingesteld geweest. Sinds ik in Andalusië woon is het misschien nog wel erger geworden. Altijd op zoek naar nieuwe dingen en wegen. Afgelopen zaterdag bracht ik Sjaklien naar het koor in Algarinejo en om de tijd te doden tot 22.00 uur, dan begon Nederland Brazilie, kon ik mooi nog even wat foto´s in de buurt nemen. Ik besloot naar de kleine kapel te gaan die gelegen is tussen Algarinejo en het gehucht La Viña. Een mooi en ruig gebied waar een particulier boven op een bergpunt een kapel aan het bouwen is. Daar aangekomen heb ik wat foto´s gemaakt, ik was er al vaker geweest en er was niet erg veel veranderd. Wel vraag ik mij iedere keer af wat iemand bezield om zoiets te bouwen. Wie weet ontmoet ik de persoon nog eens en kan hij het persoonlijk vertellen. Daarna terug in de auto ben ik een landweggetje ingeslagen om te zien of er nog meer moois was te ontdekken. De kapel kon ik op een gegeven moment mooi vanuit de verte fotograferen zodat je een beet