hartje Andalusie

Alweer een aantal weken geleden hebben we een lange wandeling van 15 km gemaakt langs de van oorsprong Moorse wachttorens in de buurt van Priego de Córdoba. De tocht werd georganiseerd door Subbética Natural en was voortreffelijk geregeld. Er waren ongeveer twintig deelnemers, allemaal Spanjaarden. Wij waren de enige buitenlanders, maar we werden vanaf het begin als familie behandeld en bestookt met allerlei vragen: waar we woonden en waarom we zonder onze familie zomaar in Andalusië waren gaan wonen. Dat je zonder familie verhuist naar een ander land , daar kunnen de meeste Spanjaarden niet aan wennen. Voor Spanjaarden is de familie het belangrijkste wat telt. De wandeling begon met een zwaarbewolkte lucht in Fuente de Alhama waar we vanaf de weg al de eerste wachttoren hoog boven ons zagen staan. Ik dacht in het begin nog, deze wandeling kan ik ook wel met de gasten van casa con guiño maken, maar al snel verdwenen we tussen de olijfbomen en kreeg ik het gevoel mee te lopen in een w

De Chinees in Andalusië Een bekend gegeven in Nederland is: wil je een cadeautje, een huishoudelijk artikel of gewoon iets geks, dan loop je even bij de Blokker of het Kruitvat binnen. Hier in Andalusië gaan we naar de Chinees. Spanjaarden houden niet zo erg van buitenlands eten dus innovatieve Chinezen hebben wel een enkel restaurant geopend, maar voornamelijk zitten zij hier in de non food handel. In ieder dorp of stad vind je op de vreemdste plekken wel een klein winkeltje of een enorme ruimte helemaal gevuld met alles wat een mens zoal gebruiken kan. Je vindt er van alles, kleding, schoenen, bh’s, koffers, tuinmeubilair, gereedschap, verf, lampen, serviesgoed en de mooiste kitsch die je maar wensen kunt. De winkels zijn een avontuur om door te lopen en je gaat bijna nooit naar buiten zonder dat je iets gekocht hebt. Bij ons in de buurt zitten verschillende zaken met prachtige namen zoals Bu Boo Gang, Asian import en wij zijn vanmorgen bij Bazar Dragon Feliz geweest, de gelukk

Serenade voor Ana en Jose Antonio. Tegen 23 uur zijn wij op de Plaza España. Het is vrijdagavond en vakantie in Spanje, het is gezellig druk. Bijna alle terrassen zitten vol. Al snel ontdekken we Felix en de andere koorleden. Even later ontmoeten we de zus en zwager van Jose Antonio . We gaan op weg en volgen de auto van de zus van Jose Antonio. Wij denken dat we naar Zagra gaan maar ….we rijden het dorp weer in en stoppen even later. Het blijkt dat er eerst een serenade bij Jose Antonio gebracht gaat worden . Dat wisten wij niet en vreemd genoeg de meeste koorleden ook niet. Maar dit is Andalusië en hier gebeurt nooit iets zoals je denkt dat het zal gaan. Iedereen doet geheimzinnig, er wordt gefluisterd en sssttt geroepen. Dat werkt hier altijd voor een halve minuut en daarna babbelt iedereen er weer lustig op los. Er komen steeds meer mensen. Even later beweegt het groepje mensen richting appartement van Jose Antonio. Felix begint op zijn gitaar te spelen en iedereen heeft i

Het koor van Algarinejo, El Camino. Sjaklien zit sinds anderhalf jaar bij het koor van Algarinejo. Het is een koor(tje) dat voornamelijk Andalusische liedjes zingt. Sevillanas en ook veel missen voor in de kerk. Regelmatig wordt het koor gevraagd om bij een bruiloft te zingen of bij een huwelijksplechtigheid. Ik ga wel eens mee en verwonder mij over een repetitieavond. Je verwacht een dirigent die de touwtjes strak in handen heeft en bepaalt hoe en wat er gezongen wordt. Natuurlijk is er inspraak maar een koor repetitie in Algarinejo is toch wel anders dan een koorrepetitie in Nederland. Het koor heeft ongeveer 15 leden, drie mannen,tien vrouwen en 2 tienermeisjes. De leeftijd varieert van 12 tot 58. De repetities zijn meestal op zaterdagavond om 8 uur. Het koor is nooit voltallig want iedereen komt wanneer het hem of haar uitkomt. Ook wonen sommige leden in andere delen van Spanje en komen ze alleen met feestdagen. Het is dus altijd een verrassing wie er op een repetitie

Alhambra in verval Ons huis en vakantiehuis casa con guiño liggen aan een doodlopend weggetje dat ongeveer 2 km lang is. Hierdoor hebben wij gegarandeerde rust om het huis. Het enige verkeer dat voorbij komt is van de drie langs de weg liggende boerderijtjes waarvan de eigenaars dagelijks hun moestuin onderhouden en hun beesten voeren. Op het eind van het weggetje staat een oude ruïne die alleen nog wordt gebruikt voor opslag van materiaal en er is een klein moestuintje. Oude ruïnes zie je overal in Andalusië, als nuchtere Nederlander denk je soms waarom worden ze niet afgebroken en opgeruimd, maar dit heeft een reden. Het landschap in Andalusië is beschermd, er mag niet zomaar gebouwd worden. Niet dat iedere Andalusiër zich daar iet s van aantrekt, maar in principe is het verboden. Nu blijven al die oude ruïnes staan, omdat deze toch de kans bieden om te bouwen. Op de plek waar een ruïne staat, mag deze namelijk worden afgebroken en er mag een nieuw huis op deze plek gebouwd worde