Serenade voor Ana en Jose Antonio

Serenade voor Ana en Jose Antonio.

Tegen 23 uur zijn wij op de Plaza España. Het is vrijdagavond en vakantie in Spanje, het is gezellig druk. Bijna alle terrassen zitten vol. Al snel ontdekken we Felix en de andere koorleden. Even later ontmoeten we de zus en zwager van Jose Antonio .

We gaan op weg en volgen de auto van de zus van Jose Antonio. Wij denken dat we naar Zagra gaan maar ….we rijden het dorp weer in en stoppen even later. Het blijkt dat er eerst een serenade bij Jose Antonio gebracht gaat worden . Dat wisten wij niet en vreemd genoeg de meeste koorleden ook niet. Maar dit is Andalusië en hier gebeurt nooit iets zoals je denkt dat het zal gaan.

Iedereen doet geheimzinnig, er wordt gefluisterd en sssttt geroepen. Dat werkt hier altijd voor een halve minuut en daarna babbelt iedereen er weer lustig op los. Er komen steeds meer mensen. Even later beweegt het groepje mensen richting appartement van Jose Antonio. Felix begint op zijn gitaar te spelen en iedereen heeft inmiddels een a4 gekregen met de tekst die gezongen gaat worden.

Un, do ,trè iedereen begint te zingen. Jose Antonio verschijnt verbaasd op het balkon. Iedereen staat te zingen en te lachen. Even later is Jose Antonio beneden en wordt hem een feestpak gegeven. Iets wat studenten schijnen aan te hebben alleen is zijn cape volgeplakt met etiketten van drankmerken. Het ene liedje na het andere galmt door de straat. Jose kleedt zich intussen om , komt in volornaat naar buiten waar hij door iedereen wordt bewonderd. Even later wordt er een Granadees lied gezongen door Felix , Alberto en Jose Antonio. De provincie Granada wordt in al haar glorie en vol vuur bezongen door de drie mannen. Applaus klinkt en dan roept Alberto : Viva el novio. Iedereen roept dan daarna luidkeels : viva viva!

Vrolijk lachend gaat iedereen even later naar de auto’s en gaan we op weg naar Zagra, het is inmiddels 24.00 uur. Zagra is ongeveer een half uur rijden langs een kronkelende bergweg. Negen autos slingeren achter elkaar aan. Een vreemd maar ook een mooi plaatje al die koplampen achter elkaar zo midden in de nacht. 0.30 zijn we in Zagra. Hier weer het zelfde ritueel , iedereen lachen, Felix tokkelt al op zijn gitaar Jose Antonio heeft ook een gitaar gekregen. Iedereen volgt de gitaristen naar het huis van Ana. We lopen door smalle verlichte straatjes en even later weer : sssssttt , we zijn er bijna. Ana haar ouders wonen in een klein doodlopend straatje. Andalusischer kan het bijna niet met alle witgekalkte huizen en de gordijnen voor iedere deur. We zien een open deur waar Ana en familie zit te tafelen.

Felix geeft het teken en Jose Antonio begint zijn seranade te zingen. Even later komt Ana naar buiten. Zenuwachtig lachend staat ze in de deuropening. Het ene liedje na het andere wordt gezongen. Vuurwerk wordt afgestoken, het is prachtig. Ineens loopt iedereen naar een bestelauto en daar komen planken, schragen, koelboxen en etenswaren uit. In een mum van tijd staat er een lange tafel vol lekkers en drank. Iedereen krijgt te eten en drinken en er wordt druk gekletst over de bruiloft van morgen. ( vandaag eigenlijk). De bruid wordt ten dans gevraagd en weer klinkt uit Alberto’s mond Viva los novios. Het is een geweldige nacht en ik denk , geweldig dat wij dit zomaar mogen meemaken. Niemand geeft ons het idee dat we extranjeros (buitenlanders) zijn, nee, we horen er gewoon bij!

Jose wordt aangemoedigd om de hand van Ana te vragen. Hij knielt voor Ana en zingt een liefdeslied voor haar. Een emotioneel moment voor beiden en de mensen om ons heen. Even later dansen Jose en Ana een Sevillana, aanmoedigingen klinken er van alle kanten. De handen gaan op elkaar er wordt vurig meegeklapt tijden de dans.

Inmiddels is het 2.30 en Jose Antonio zegt, we gaan naar huis, het wordt een drukke dag en we willen nog wat slapen, de tafels worden afgeruimd,alles wordt weer in de bestelauto geplaatst en er wordt een laatste lied gezongen . Alberto roept voor de laatste keer Viva los novios en iedereen roept: Viva, Viva. Ik krijg daar altijd kippenvel van.

We gaan naar huis. Onderweg zijn we beiden stil aan het nagenieten. Om 3 uur zijn we thuis. Het is nog 28 graden. Morgen wordt het de warmste dag tot nu toe met temperaturen boven de 40 graden.

We moeten er niet aan denken hoe de bruid en bruidegom zich zullen voelen in hun bruidsjurk en deftige pak dat ze dan beslist aan zullen hebben.

Meer foto’s op http://www.facebook.com/media/set/?set=a.248034111897834.67391.140379292663317