Het koor, de kerk, voetbal, de processie en de feria.

Las Lagunillas is een klein dorpje aan de voet van de Tiñosa, de hoogste berg van de provincie Granada.  Gisteren was het koor El Camino Algarinejo waarin Sjaklien zingt uitgenodigd om hier een mis te zingen ter ere van het eind van de feria. Een beetje vreemd omdat Felix de dirigent ook een koor leidt in Las Lagunillas. Toen ik aan één van de koorleden vroeg waarom zingen jullie de mis en niet het koor van Las Lagunillas kreeg ik als antwoord, de bewoners van Las Lagunillas vieren de feria zo uitbundig dat ze allemaal schor en uitgeput zijn en daarom hebben ze ons gevraagd. Ik dacht dat het een grapje was maar andere koorleden bevestigden dit. Het dorp heeft een erg lief klein pleintje waar een lelijk gebouwtje staat dat als kerkje dienst doet.

De mis was nog niet begonnen maar binnen zaten voornamelijk vrouwen, die hardop aan het bidden waren, er was geen pastoor te bekennen. Even later schuifelde het koor de kerk binnen terwijl de vrouwen gewoon hun gebeden bleven opzeggen. De kerk stroomde vol en het koor begon te zingen. Ik moet zeggen dat ik ongelovig ben maar dat ik vaak kippenvel krijg als ik het koor hoor zingen, het zijn traditionele Andalusische liedjes vol temperament en passie waarin de heilige maagd als Paloma Blanca geregeld voorbij vliegt.

Even terzijde in Algarinejo is een nieuwe pastoor die het koor heeft verboden om verschillende liedjes te zingen om dat ze te werelds zijn ondanks dat de heilige maagd en God uitbundig worden geprezen in de liedjes.

Nu in dit kleine dorpje staat er een pastoor met de handen gevouwen alsof hij in gebed is en ik zie hem het liedje van het koor meezingen en ja daar krijg ik het dan warm van. Warm genoeg om het kerkje voor gezien te houden en even buiten te gaan staan. Het pleintje staat vol mannen en kinderen spelen overal. De bars hebben de terrasstoelen keurig opgestapeld want tijdens de mis mag er schijnbaar alleen binnen worden gedronken. Uit de kleine straatjes komen de muzikanten van de banda (fanfare) naar het pleintje om straks de processie te begeleiden. Zo nu en dan blaast er iemand op zijn kleine schelle trompetje, er wordt door de banda een biertje gedronken en gekletst. Het koor zingt, dan ineens een oorverdovend gejuich uit de kroeg tien meter van de kerk waar de pastoor zijn kudde toespreekt.

Goal, goal, er is gescoord bijna alle mannen op het pleintje lopen de bar in om de goal in de vele herhalingen te zien. Een vuurpeil wordt afgeschoten, de man naast mij schrikt net zo hard van de knal als ik. We kijken elkaar lachend aan. De muzikanten van de banda gaan inblazen maar dat kan niet naast de kerk dus even met zijn allen naar de weg. Ik loop er achteraan en zoek het feria terreintje. Er zitten een aantal kinderen in een soort treintje en iedereen probeert de stok te pakken die de eigenaar van de attractie  ze voorhoudt en waar ze een gratis ritje mee kunnen winnen. Verder is het erg stil, iedereen bereidt zich op zijn eigen manier voor op de laatste avond van de feria. De drink, eet en danstent is nog leeg.

De karige feestverlichting brand, het zijn welgeteld vier keer twee vrolijke rondje vol gekleurde lampjes. Ik ga weer terug naar het pleintje, de mis zal zo wel afgelopen zijn. Ik zie door de openstaande deuren dat de mensen in de kerk elkaar een hand geven en een kus en elkaar het beste toewensen iets wat ik wel waardeer. Het koor zingt haar laatste liedje, de pastoor lacht en even later krijgt het koor een bedankje en een applaus. Viva Las Lagunillas schalt het een paar keer door het kerkje. De kerkgangers komen naar buiten, de fanfare komt langzaam spelend richting kerk. Ik houd van het vreemde ritme van blazers en trommelaars. Vier vrouwen dragen een kleine troon met daarop het kindje Jezus uit de kerk, daarna pakken een achttal mannen de zware troon met Maria in de spotlights. De troon past niet door de opening de mannen hurken en krijgen aanwijzingen. Maria heeft haar gouden kroontje op en dit wiebelt gevaarlijk heen en weer. Alles gaat goed, de troon komt goed onder de deur door en de mannen beginnen op de gebruikelijke, vreemd ritmisch bewegende manier aan hun tocht door het dorp. De trommels roffelen, de blazers vullen het geheel aan. De pastoor in zijn vredesjurk sluit achter de processie aan. Het is inmiddels half tien en nog 24 graden. Maria en het kindje Jezus maken hun jaarlijkse uitje, het dorp kijkt toe.  Na de processie begint de kermis en gaat er gedanst worden tot diep in deze zwoele oktobernacht.