Fuentes de Cesna verder ontdekken!

.

De muur uit de Koper tijd is het begin van mijn wandeling vandaag.

Een monument van 5000 jaar oud en ernaast een gat gegraven door de archeologen van de universiteit van Granada voor meer archeologisch onderzoek.Het is een vreemde plek, een groot vlak stuk land met fabuleuze vergezichten waar je heerlijk kunt slenteren en dan ineens verrast wordt door een enorme afgrond. Geiten hebben deze vlakte afgegrazen waardoor het een kaal groen stuk land is geworden en er bloeien alleen kleine bloemetjes.

Vandaag trekt de overkant van de vlakte mij meer, er staat een oude herdershut. Volgens de archeologen is de schuilhut maar een jaar of tweehonderd, voor hun is dat niets 200 jaar maar ik blijf het een geweldige hut vinden. De zon schijnt door een paar gaten in het dak en tovert een aantal flitsende ogen op de binnenmuur die je door de opening aanstaren.

De auto volgt stapvoets het landweggetje, goed opletten voor de kuilen gemaakt door de regen van een paar weken terug. Ik zie het meer en volg een  karrenspoor dat naar beneden gaat. Even later kom ik bij een boerderijtje waar de weg ophoudt. Draaien en weer terug. Bij de afslag de andere kant op. Het weggetje wordt er niet beter op, het gaat behoorlijk stijl omlaag. 

Hopelijk kan de auto de helling nemen als ik eventueel weer terug moet. Even later kom ik weer bij een boerderij, een oude man staat aan de kant en ik vraag of ik naar beneden naar het meer kan met de auto. Hij zegt dat hij het niet weet. Hij plukt hier wilde asperges maar hij denkt dat ik beter om kan draaien. Eerst een paar foto´s. Ik zie het meer en denk daar moet ik lopend toch kunnen komen. De oude man komt nieuwsgierig kijken wat ik aan het doen ben  en laat mij trots zijn asperges zien. Ik vraag of ik een foto van hem mag maken, hij lacht en zegt ; dat mag. Na wat gebabbel  loop ik naar beneden richting het meer. Even later hoor ik  Duqua al plonzen en een paar minuten later ben ik er ook. Natuurlijk moet ik een paar keer een stok voor Duqua  in het meer gooien, niets leuker voor haar dan al zwemmend de stok opsporen.  Verder wandelend zie ik weer allerlei soorten orchideeën en onbekende bloemen. Sommige orchideetjes lijken het grootste plezier te hebben, een  olijfboom lijkt uit de rotsen te groeien  en het is iedere keer ongelooflijk om te zien hoe de natuur zijn gang gaat. Ik blijf nog een tijdje op een rots zitten en geniet van het uitzicht en het nieuwe gebiedje dat ik ontdekt heb.





houdt u van ruige wandelingen met of zonder gids en wilt u ook dit gebied ontdekken?
www.casaconguino.com