Vrijheid II een hond in Andalusië

Een jaar later besloten we toch weer een hond te nemen. Weer naar de hondenopvang in Rute waar ik via internet twee leuke hondjes op een foto had gezien. Uiteindelijk bleek één van die twee hondjes zoveel op Choco te lijken dat Sjaklien spontaan begon te huilen omdat hij zoveel herinneringen aan Choco opriep. Je neemt een hond voor je plezier en niet om steeds weer tranen in je ogen te krijgen dus hebben we deze twee maar niet genomen. We besloten om onafhankelijk van elkaar naar een andere hond in de opvang te kijken.

En hoe bestaat het een herdersachtig hondje werd onafhankelijk van elkaar door ons beiden uitgezocht. Ze was erg bang, keek schichtig omhoog maar had prachtige ogen en een mooie tekening op haar kop en vacht. Ik heb nooit een Duitse herder willen hebben maar de blik van dit hondje deed ons alles vergeten. Ze was drie dagen geleden gevonden in de buurt van de camping in Rute, een plek waar wij goede herinneringen aan hebben. Dat moest volgens Sjaklien een goed teken zijn.

De hondenopvang had haar de naam Duquesa gegeven. De hertogin. Zouden wij nooit hebben verzonnen maar het paste wel bij het hondje. We hebben haar meegenomen, gelijk laten inenten en een chip bij de dierenarts laten geven en mee naar huis. Volgens de dierenarts was ze ongeveer 11 maanden.

Duquesa werd al snel Duka (volgens Sjaklien Duqua) genoemd omdat dit beter bekte. Ik ben drie weken vroeg opgestaan want ze was niet zindelijk. Na deze drie weken en veel opletten en prijzen als ze buiten haar behoefte deed, was ze dit wel.

Duka bleek een schot in de roos. Wij genoten ontzettend van haar en na een paar dagen bleek de zoon van Zorro, Spike dus, een geweldige vriend voor Duka te zijn. Ze speelden dat het een lieve lust was. Eigenlijk hadden we nog nooit zo genoten van een hond. Ze bleek dol op water te zijn en tijdens wandelingen langs het stuwmeer of langs beekjes was Duka niet uit het water te krijgen.

Onze vakantiegasten genoten van Duka, wij genoten van haar en een paar weken geleden kwamen mijn dochter en haar vriend met mijn twee kleinzoons op vakantie. Kinderen kende Duka niet maar ze vond die rondrennende boys helemaal het einde. Ze rende de hele dag met de jongens om het huis en haar grote vriend Spike mocht zelfs bijna niet op ons erf komen. Spike bekeek het vaak van afstand aan en ging dan maar weer teleurgesteld naar zijn baasjes.

We gingen wandelen langs het riviertje van Algarinejo , Duka sprong als altijd weer gelijk in het water. Het was eind februari en jongens van 9 en 11 jaar vinden 20 graden dan erg warm en zij sprongen samen met Duka in het riviertje. Iedereen genoot en Duka hield alles in de gaten. Ze had de harten van iedereen gestolen.

Nadat iedereen weer weg was mocht Spike van Duka weer op het erf en werd hij weer haar speelkameraad. Ik kon weer stokken weggooien en genieten van het geren van de honden door de velden. Soms hoorde je het zenuwachtige blafje van Duka en dan had ze samen met Spike een konijn gezien. Het was ongelooflijk welke snelheden beide honden konden ontwikkelen. Meestal was het konijn de beide honden te snel af. Maar ik moet eerlijk zeggen dat Duka ons een keer een nog levend konijntje thuis heeft gebracht en een andere keer liet ze trots een bloederig afgerukte kop van een konijn aan ons zien.

Leuk voor de hond, zielig voor het konijn, en wij vonden het eigenlijk ook niet zo leuk maar ja dat gebeurd er als je op de campo woont. De hond blijft uiteindelijk een jager ook al geef je hem/haar dagelijks te eten. Van maart tot ongeveer augustus is het broed seizoen in de campo, we weten dat je dan eigenlijk een hond aan de ketting moet leggen. Maar als jezelf zo van vrijheid houdt en bijna alles kunt doen wat je wilt omdat niemand er last van heeft dan vind je het als baas, mens niet leuk om een hond die alle vrijheid gewend is aan een lijn vast te maken.

Gisteren zijn Duka en Spike op stap gegaan. Duka is niet meer terug gekomen. We zijn gaan zoeken, hebben overal geroepen maar geen resultaat. Je kunt hier 10 km lopen zonder dat je iemand tegen komt waar moet je dan eigenlijk zoeken? We hebben een oproep op facebook gezet in het Spaans en het Engels, we kregen veel medeleven en een paar tips wat we nog zouden kunnen doen. Gisteravond hebben we een traan gelaten en tegen elkaar gezegd ze zal wel gevangen zijn of doodgeschoten. Vannacht hebben we de poort open laten staan in de hoop dat ze alsnog terug zou komen.

Vanmorgen hoorden we iets bij de poort. Zou ze dan toch terug zijn? Snel kijken, maar het bleek Spike te zijn op zoek naar zijn vriendin Duka. Tot nu toe is Duka nog niet terug. We hebben vanmorgen een laatste poging gewaagd om haar terug te vinden.