hartje Andalusie

Vorig jaar zijn wij in januari een paar dagen naar de Alpujarras geweest dat ligt ook in onze provincie Granada. Een prachtig gebied en omdat we in Andalusie wonen konden we gewoon even bij het weer kijken of het ook een beetje aangenaam qua temperatuur zou zijn. We konden zon verwachten en s'nachts een beetje sneeuw en behoorlijke vorst -5 tot -10 graden. Dat mocht de pret niet drukken. We hebben genoten van prachtige oude stadjes maar wat misschien het meeste indruk maakte was het O Sel Ling retraite centre in de middle of nowhere op een adembenemende plek. Je moest er even voor rijden en de weg was niet altijd even goed maar als je er bent wordt je stil van verwondering. Mensen zeggen altijd dat het bij ons huis in Fuentes de Cesna stil is maar daar bij het retraite centre was het zo stil dat je je eigen adem kon horen. De uitzichten waren zo overweldigend dat het mediteren bijna vanzelf ging. Ik ben nog nooit in Tibet of Nepal geweest maar ik denk dat het in de Himalaya ook

Iznájar ligt 10 km van casa con guiño, het is een prachtig dorp boven op een berg en bijna rondom ingesloten door het stuwmeer. Wij vergeten zo nu en dan hoe mooi het dorp is en dat komt vast omdat het zo dichtbij is. Gisteravond was er een flamenco optreden op het theaterplatvorm in het centrum van het dorp.Het openlucht theater ligt er prachtig met een schitterend uitzicht op het kasteel en op het meer. Er waren voornamelijk Spanjaarden op het optreden van Grupo Flamenco La Acazaba afgeko men. Flamenco is passie, Duende noemen ze dat hier, het komt onderuit je buik en aan de bewegingen van de zangers of zangeressen te zien lijkt het vaak alsof ze de Duende omhoog moeten drukken, of eruit moeten trekken vanuit ergens uit hun lichaam. De temperatuur was om 23.00 uur nog 30 graden en de zangeres in de mooie flamenco jurk had hier zichtbaar last van.' Que calor' kreunde ze. Het optreden kwam moeizaam op gang.De klappers en de gitarist wilden wel maar de zangers hadden er mo

Vandaag samen met mijn hond Duqua naar ons favoriete plekje aan het meer geweest. (Embalce de Iznájar) Het is al drie weken iedere dag tussen de 30 en 38 graden en hierdoor zakt het water zo snel dat je het bijna niet kunt geloven. De nu droog liggende grond droogt op als grote brokken klei vol met afdrukken van vogelpootjes en soms zak je een stukje weg. Dat maakt het wandelen soms tot een beetje een angstig avontuur.  Het droogliggende land en de bedding van het riviertje doen mij aan het Wad in Nederland denken. Ik wil graag de andere kant van de kloof zien maar durf door de beweeglijke ondergrond niet goed over te steken. Al rondkijkend zie ik in dit kleine gebiedje zoveel verschillende landschappen dat het bijna niet te bevatten is. Achter de bergen een glooiend graanveld, de ruige rotsen, het Wad en nu er zoveel grond is komen droog liggen lijken sommige stukken wel woestijn. Het is genieten geblazen hier. Ondanks de 36 graden voelt het aangenaam aan. Er waait een zachte wind