hartje Andalusie

. De muur uit de Koper tijd is het begin van mijn wandeling vandaag. Een monument van 5000 jaar oud en ernaast een gat gegraven door de archeologen van de universiteit van Granada voor meer archeologisch onderzoek.Het is een vreemde plek, een groot vlak stuk land met fabuleuze vergezichten waar je heerlijk kunt slenteren en dan ineens verrast wordt door een enorme afgrond. Geiten hebben deze vlakte afgegrazen waardoor het een kaal groen stuk land is geworden en er bloeien alleen kleine bloemetjes. Vandaag trekt de overkant van de vlakte mij meer, er staat een oude herdershut. Volgens de archeologen is de schuilhut maar een jaar of tweehonderd, voor hun is dat niets 200 jaar maar ik blijf het een geweldige hut vinden. De zon schijnt door een paar gaten in het dak en tovert een aantal flitsende ogen op de binnenmuur die je door de opening aanstaren. De auto volgt stapvoets het landweggetje, goed opletten voor de kuilen gemaakt door de regen van een

De lente in Andalusië  begint vroeg  en mijn dagelijkse wandelingen met Duqua worden steeds langer. Ik kan de bloemen wel de grond uit kijken. Als ik na een wandeling thuis komt kijkt Sjaklien soms een beetje meewarig en vraagt; al iets nieuws gevonden?    In het begin moet ik dan vaak zeggen, nee er gebeurt nog niet veel. Maar dan ineens wordt er van alles groen, knallen er zomaar kleine bloemetjes uit de grond. Eerst wilde narcisjes, daarna allerlei soorten Margrietjes en heel veel koolzaad en dan ineens, echt bijna van de éne dag op de andere, is het één grote bloemenzee. Mijn hart bonst van geluk als ik weer een orchideetje spot, grote gele en oranje Margrieten vind en de wilde blauwe druifjes de lucht in zie schieten als kleine vuurpijlen maar het mooiste vind ik eigenlijk die piepkleine bloemetjes die je nauwelijks ziet totdat je de foto´s op je computer download en er een wereld voor je open gaat. Hieronder een greep uit mijn kleine bloemenwereld. Ik weet de namen