Cordoba Noche Blanca del Flamenco
Over de passie van vrouwen en mannen die flamenco klappen en
met de voeten stampen.
Bij de ingang van de Puente Romano naast de Torre de Calahorra
stond het eerste podium en tot onze verbazing was hier het optreden om 0.00
gepland, vlug even iets gedronken en naar het podium. Nog meer verbazing om 0.05
kwamen de artiesten het podium op en werd er begonnen! Een verademing als je
verwacht dat alles later begint dan aangegeven, dat is namelijk erg
Andalusisch.
De groep van Dani Navarro treed op met het stuk 'Asómate' . Een mooi begin, behoorlijk
pure flamencomuziek met twee mannelijke dansers en drie danseressen. De mannen
waarvan er ongetwijfeld één Dani zal zijn geweest waren in topvorm. Stampende
voeten, klappende handen, opzwepende muziek, fantastische Flamenco jurken
waarin alle rondingen van de danseressen geweldig uitkomen, alles was aanwezig.
Van deze tijd is waarschijnlijk hoe warm het ook is, je doet als danser een
colbertje aan en je houdt het aan als danser. De colbertjes hebben we dan ook
de hele nacht bij alle optredens gezien. We zijn een half uurtje blijven kijken
maar we wilden graag de top of the Flamenco zien in de orangerie van de
Mezquita, Estrella Morente de dochter van Enrique Morente waar ik een groot
bewonderaar van ben.
Even terzijde: Foto´s maken in
het donker is moeilijk. Maar de gedachte dat ik altijd iets zie wat ik graag
wil vastleggen bleek voldoende te zijn om de camera mee te nemen om jullie ook
wat foto´s te laten zien in dit blog en op Facebook de kwaliteit is wat minder.
We wandelen met velen over de Puente Romano naar de Mezquita, ontdekten dat een ingang weer gerestaureerd was en gingen een al erg drukke orangerie binnen. Een geweldige plek op papier voor een concert maar in het echt met al die sinaasappelboompjes meer een luisterplek dan een plaats om je favoriet live te zien. Estrella Morente begon ook op tijd. Haar eerste lied leek mij erg Arabisch getint en was solo, zonder muziek. Alleen haar stem, de emoties en een manier van zingen die je als Noord Europeaan niet kent. Terwijl ik dit schrijf lopen mij de rillingen nog over de rug, zo indrukwekkend was het. Het optreden van Estrella was geweldig, ze had een tweetal fantastische klappers en een geweldige flamenco gitarist bij zich. Het klonk mooi, puur en eerlijk. De liedjes over Granada deden ons als inwoners van de provincie Granada goed en het is prachtig om te zien dat er ook in het publiek geweldige klappers waren die het optreden ondersteunden. Estrella dansde, zong en nam haar publiek mee naar hogere sferen, het geweldige decor van de Mezquita , de sinaasappelboompjes en de zwoele nacht deden de rest.
De weg naar het volgende optreden voerde ons door de nauwe straatjes van nachtelijk Cordoba.
De sfeer was geweldig, huizen en straatjes zien er ´s nachts heel anders uit en het is indrukwekkend om al die vriendelijk lachende en vrolijke mensen om je heen te zien genieten. Alleen daarom is de Noche Blanca del Flamenco in Cordoba een bezoekje waard. We kwamen aan bij een klein pleintje, Plaza Abades, waar voor een kerkje een podium was opgebouwd. Hier begint om 2.30 een optreden van 'El Viaje del Mirlo'. Arabische muziek gefuseerd met Flamenco. We waren iets te vroeg en besloten om de hoek bij een barretje genaamd TATA iets te drinken , een heerlijke tinto verano en we hebben een gezonde snack genomen die je zeker moet proberen als je in Andalusië bent en het ergens op de kaart ziet staan of het gewoon in het barretje TaTa bestellen. Sinaasappelsalade met olijfolie, bacalao (gezouten vis) en hier bij een dressing van ingedikte vinagre de Pedro Ximenez, heerlijk! Tot onze verrassing stapte even later de hele groep van Dani Navarro dit piepkleine barretje binnen. Leuk om te zien om de muzikanten, dansers en danseressen gewoon even als gewone mensen te zien. 
Terug naar de Plaza Abades. De sfeer was van een oud pleintje in een Arabisch land. De mensen stonden en zaten relaxed te genieten van de kleurrijke klanken en de voetstampende danser in colbert. Het gevoel van vroeger uit mijn hippietijdkwam weer boven. Genieten en morgen is er weer een dag, niets moet, luister maar naar de muziek en geniet van het leven, eigenlijk wat we tegenwoordig vaak doen. Mooie muziek met oriëntaalse instrumenten en meeslepende ritmes.
Na dit optreden wisten we niet goed wat te doen. We besloten de voetgangers te volgen door de nachtelijk en soms schaars verlichte steegjes van Cordoba. Uiteindelijk kwamen we op een grote winkelstraat uit die uitliep op het plein Tendillas waar veel mensen op de terrassen en het plein zaten na te genieten van een concert dat we helaas hebben gemist.
Er bleek gratis WIFI te zijn en zo leidde de telefoon ons even later naar het optreden van David Barrull. aan de Plaza Jerónimo Páez. (Museo Arqueológico). Wij hadden nog nooit van David Barrull gehoord maar zijn vele fans vulden het plein en de straatjes er omheen. We konden niet verder. Bij een grote poort was nog een plekje om te zitten en te wachten tot 3.30. Ook David en zijn band begon op tijd en even later zong de hele menigte zijn liedjes mee. Hij zal vast erg beroemd zijn. Ik vond het meer popmuziek dan Flamenco maar doordat we de groep niet konden zien en er steeds meer mensen bijkwamen zijn we het steegje uitgelopen terug richting de Mezquita waar bij de Triomfpoort het laatste optreden van vannacht gaat plaats vinden.
Veel te vroeg kwamen we bij de poort, er hing een geweldig sfeertje met de Mezquita als achtergrond. We zijn op de warme stenen gaan zitten en hebben gewacht tot 5.00 uur. Het plein vulde zich. Er klonken weer veel arabisch getinte klanken en het was een plezier om de tijd al zittend hier op deze eeuwenoude plek aan je voorbij te laten gaan. Om 5.00 uur begon het optreden vanTomasito. Ik heb vast niet goed gekeken op You Tube want ik verwachtte muziek zoals Vicente Amigo speelt. Daardoor was de afsluiter van de nacht misschien wel onvergetelijk. Precies om 5.00 uur kwam de band op en bikkelharde rockintro knalde over onze hoofden. Even later gingen de lichten op het podium aan en rende er een mix van een jonge Keith Richard en Mick Jagger het podium op. Het publiek werd laaiend enthousiast. Even later stampte de zanger met zijn voeten alle flamenco akkoorden die er bestaan dansend over het podium begeleid door een band die keiharde rock met flamenco vermengde. Tussendoor maakte Tomasito grappen in een tempo dat voor ons echt niet te begrijpen was. De bewegingen van flamenco danseressen werden in zijn act veelvuldig en hilarisch geïmiteerd .
Maar wat een band, wat een zanger, entertainer. Het was lachen, genieten van de muziek, het publiek en een afsluiter die iedereen weer wakker schudde.
Reacties
Een reactie posten