Centre Pompidou Malaga

 Zondag ben ik naar het nieuwe Centre Pompidou Malaga geweest. Om eerlijk te zijn was ik bang voor een tegenvaller. Ik koester nog altijd mooie herinneringen aan de bezoeken aan het  Centre Pompidou in Parijs. De mooie glazen kubus op de Muelle Uno vind ik  niet tot een aantrekkelijk kunstwerk omgetoverd maar meer tot een kleurige doos. De entree van het museum is ook niet spectaculair maar opzij alle vooroordelen, we gaan de collectie bekijken. Binnengekomen is alles erg ruim en is er geen kunst te zien.  We mogen door een glazen raam van boven af een blik werpen op de centrale ruimte en de installatie van Kader Attia, Ghost [Fantasma], uit 2007) Dan komen we bij een enorme trap en de trap is misschien geen kunst maar mijn hart begint sneller te kloppen. Wat een heerlijke open entree naar beneden en wat spannend om door die ruimte met kale witte muren af te dalen naar het moderne kunst Walhalla en te gaan ontdekken, want we hebben nog steeds geen kunstwerk gezien! De tentoonstelling met werken op papier van Joan Miro maakt een glimlach bij mij los. Ander werk dan ik verwacht had, heerlijk om rond te lopen in de ruim opgezette tentoonstelling. Na een tijdje vind ik mijn favoriete tekeningen in deze tentoonstelling en beland in de volgende ruimtes. Het gehele gebouw is voor zover ik weet gebouwd als parkeergarage en wat hebben de mensen die dit ingericht hebben  er een heerlijke ruimte van gemaakt. Het thema voor de vaste collectie die er nu te zien is de´ Mens´  en daar kun je natuurlijk alle kanten mee op maar het weet te intrigeren. De mens komt van top tot teen aan bod. Ik weet niet of het komt omdat ik de laatste vijf jaar niet meer in een internationaal museum voor moderne kunst ben geweest maar ik wordt erg blij om al die bekende namen uit de kunstwereld hier in Malaga te zien hangen en zowaar Nederland is ruim vertegenwoordigd met Van Dongen, Willem de Kooning, Bram van Velde en een geweldige video installatie van Rineke Dijkstra. Schoolkinderen vertellen welke emotie er bij hun worden opgeroepen als ze naar het bewust voor ons als toeschouwer weggelaten schilderij van Picasso , La femme que pleure kijken.   Een geweldige manier om ook Andalusiers en de Malagueños te leren kijken naar moderne kunst. Want ik heb wel gemerkt in die zeven jaar dat ik nu in Andalusië woon dat moderne kunst hier maar door een erg kleine groep mensen wordt gewaardeerd. Misschien is het ook wel daardoor dat ik blij ben met zoveel bekende namen het geeft mij samen met de prachtig gepresenteerde collectie een gevoel van vrijheid en daarbij mag ik ook nog eens gewoon mijn camera gebruiken (zonder flits) en er lustig op los fotograferen. Malaga heeft er weer een geweldige aanwinst bij. Misschien niet voor de ware verwende Noord Europese kunstkenner maar zeker voor de mensen uit Andalusië. Een bezoek is de moeite meer dan waard en begrijp je moderne kunst niet en wil je er geen negen euro voor betalen, zondagsmiddags vanaf 16.00 uur is het museum gratis toegankelijk.

http://centrepompidou-malaga.eu/